Na een korte tijd afwezig op de blog weer een nieuw berichtje over de meegemaakte avonturen in Zuid-Oost Europa & Turkije

Na Servië, wat een prachtig land is om te zien maar een stuk minder bosrijk en bergachtig dan Bosnië, hebben we voor een kleine omweg gekozen richting Macedonië. De grensovergang ging vrij soepel aan de kant van Macedonië, ze zeiden grappend 'marihuana is illegal in Macedonia', en lieten ons zonder problemen doorrijden. De uitgangscontrole van Servië was echter superstreng, de hele bus werd weer doorzocht en Lysanne moest strippen voor een chagrijnige douaneuse (is dat een woord?) in een hokje apart, we zien er blijkbaar nog steeds erg drug-abusing uit.
Macedonië is een mooi heuvelachtig land, dat we in één dag hebben doorkruist. Onderweg, in een piepklein dorpje, stond ineens een lange file op de binnendoorweg. Wij maakten ons weinig zorgen en vroegen ons af of de weg nog gemaakt moest worden. Na drie kwartier gewacht te hebben liepen we toch maar naar voren, waar een groep boze Macedoniërs stond en alwaar de weg daadwerkelijk nog gemaakt moest worden. Lachen, vonden wij! De politie stond erbij om de boel te sussen.
Voor we het wisten waren we Macedonië alweer uit, en poogden we een leuk kustplaatsje in Griekenland te vinden, in de vorm van de stad Thessaloniki. Dit gehucht op de kaart (we hadden geen gedetailleerde kaart van Greece) was in feite een megastad, hectisch, met allemaal hysterisch rijdende Grieken. En geen kust te zien. Hier moesten we weg! Uiteindelijk toch een mooie binnendoorweg gevonden langs de kust, met zandstrandjes waar we mooie stenen (kwarts!) konden vinden, alsook het kadaver van een enorm mooie kleurige krab. Lysanne vond bij het strand een mooie doodlopende weg de uitstekende gelegenheid voor een rijlesje. Nadat ik uitvoerig het principe had uitgelegd kroop zij achter het stuur en reed zowaar 5 meter! Waarna de auto afsloeg. Ze heeft mooi wel een 3000 kilo wegende bus in beweging gebracht :) 'Baby you can drive my car!' (maar dat was eens en nooit meer!-Lysanne)
Omdat de brandstofprijzen de pan uit rezen in Griekenland en LPG moeilijk te krijgen was (alleen bij een famous tankstation ergens langs de weg, die iedereen kende omdat ze er de enige waren die in de verre omtrek LPG verkochten... OK, op naar Turkije!
We mochten kennismaken met de omslachtige douane van Turkije. De ene stempel na de andere werd geplaatst in de paspoorten, de visums moesten in orde gemaakt worden en langs eenpersoons hokjes waar soldaten met geweren in stonden mochten we Turkije enteren!
Het eerste wat ons opviel was de regen. We hadden nog geen meter gereden of het begon te gieten! Later zou blijken dat april de slechtste maand is in Turkije. Tja, als je alles van tevoren weet ;)
De weg naar Istanbul was erg slecht, met veel gaten ontwijken en slecht weer. In Istanbul zelf zijn snelwegen met hier en daar een gat, extreem goed dus. Wat wij niet wisten was dat er tol betaald moet worden, en dat gaat niet op de 'traditionele' manier maar met behulp van een pasje die je bij sommige Shell-tankstations kan kopen. Wisten wij ook pas na het aan 32 mensen gevraagd te hebben. Wij zijn dus illegaal 2x langs een poortje gereden zonder te betalen, niet doorvertellen!
De brug over de Bosperus (het water dat Europa van Azië scheidt) was immens, en 70 km/u was alsnog veel te hard om eroverheen te rijden. We hebben in Istanbul hier en daar een random afrit genomen, om vervolgens te verdwalen in de enorme stad, het hectische verkeer, de onduidelijke bewegwijzering etc. etc. Toch maar weer de 'veilige' snelweg op, en ja hoor de poortjes kwamen weer bij iedere afrit. Weer navraag gedaan, en de weg naar Ankara was FREE! Weer gefopt, want bij iedere afrit waren weer... poortjes! Uiteindelijk heb ik vlakbij zo`n poortje de bus stilgezet, moest ik door een modderlandschap banjeren om bij een Shell-station uit te komen, waar ik zo`n kaart kon kopen en thee kreeg. Eindelijk :)
Omdat we Istanbul niet snapten zijn we doorgereden naar Ankara, waar we momenteel nog steeds verblijven. We hebben een aardige couchsurfer ontmoet die ons steeds weer hartelijk verwelkomt, waar we op internet mogen en de was mogen doen. Waren er maar meer van zulke mensen :)
Na een korte rekensom hebben we berekend dat het mogelijk is om vanaf hier verder te rijden naar India, de grens kunnen aantikken en vervolgens weer terug moeten omdat we anders een te groot risico lopen in geldproblemen te geraken. Jammer, maar niet het einde van de wereld! We zijn hard aan het brainstormen wat we nu precies gaan doen, vliegen naar India is een goede optie, maar we moeten sowieso onze visa nog regelen voor óf Iran óf India, afhankelijk van waar we voor kiezen.
De aardige couchsurfer (genaamd Gaetan), een Waalse belg woonachtig hier, had een hele goede suggestie: werken in India! We hebben een hele mooie kans gezien en zijn nog even aan het 'figuren' over hoe en wat precies. We houden jullie op de hoogte!