We zijn hier inmiddels alweer een week, maar zo totaal niet met Nederland bezig, dat we er nog niet eerder aan hebben gedacht jullie een berichtje te sturen :o Maar we zijn jullie niet vergeten hoor ;) Hier istie dan! Een ontzettend lang verhaal! Internet is meestal erg langzaam, dus foto`s volgen nog :)

Hallo Allemaal!

Het is alweer even geleden dat we hebben geschreven, maar we doen hier zoveel, dat we nog niet eerder tijd of behoefde hebben gehad op onze blog te schrijven. We zijn inmiddels al een week in de Sri Aurobindo Ashram in Nepal, en we voelen ons hier heel erg gelukkig! We hebben zo ontzettend veel meegemaakt dat het onmogelijk is alles op te schrijven, maar des te meer hebben we te vertellen als we weer thuis zijn ;)

Van Turkije naar Bulgarije

Afijn, om maar even bij het ‘begin'te beginnen, vanaf Ankara (turkije) reden we in 1 dag tot vlakbij Istanbul. De dag erop reden wij het hysteriche Istanbul in om onze visa's voor Nepal te regelen, en onze tickets te kopen. Volgens het internet lagen deze twee erg dicht bij elkaar, maar het adres van het Nepalese conulaat bleek niet te bestaan :S Gelukkig kregen we bij airarabia het goede adres, maar het bleek wel helemaal aan de andere kant van Istanbul te zijn. Uiteindelijk vonden we het consulaat, waar we 2 minuten na sluitingstijd aankwamen. Wat in Nederland dus nooit zou gebeuren, hier werden we vrolijk ontvangen en geholpen.

De dag erop reden we, na onze tickets te hebben opgehaald door naar Bulgarije.

Tegen de avond kwamen we aan in Bulgarije (na 2 uur grensovergang :S ). We reden over een onverlichtte weg, waardoor we de juiste afslag mistten. Toen Mark de bus op de vluchtstrook zette, om de ‘duwende'auto's achter ons langs te laten en te keren, gebeurde er iets heel raars! Mark moest een klein stukje achteruit om te kunnen keren en toen zaten we ineens tegen een andere auto aan! Die mafkees had de auto nog geen 30cm achter ons geparkeerd, en stond precies in onze dode hoek. Hij had een kapot voorlicht, wij niks. We hebben de man wat geld gegeven, en hij ging er ‘vrolijk' vandoor, achteraf hadden we er een raar gevoel over, de vluchtstrook is zo lang en dan parkeer je VLAK achter een grote bus en toeter je niet als we achteruit rijden :S afijn...

We besloten kort daarna een slaapplek te zoeken. We waren praktisch al in Haskovo, waar we met een couchsurfer hadden afgesproken waar de bus konden achterlaten, maar het was donker en besloten de zoektocht naar het huis tot de volgende dag te bewaren. De volgende dag had Mohombi (de bus) er echter geen zin meer in! Hij weigerde om te startten. Mark had al snel uitgevogeld dat het om de ontsteking ging, want er was geen vonk, maar dat kan aan zo ontzettend veel dingen liggen, dat het UREN duurde voor hij eindelijk weer reed. Daarna vonden we redelijk snel het huis van de 2 couchsurfers, wat een ontzettend leuk en interessant stel bleek te zijn.

Van Bulgarije terug naar Turkije

Tony, het meisje, is in haar eentje van Bulgarije naar Nieuw Zeeland gelift, en inspireerde ons dan ook om in plaats an de bus, te liften naar Istanbul. Ik (lysanne) had al enige ervaring met liften, voor Mmark was het nieuw. We vertrokken maandagochtend vroeg, en waren om 5 uur op het vliegveld in Istanbul (5 uur te vroeg voor inchecken).

We hebben in totaal maar 3 liften nodig gehad, en een kilometer of 10 in totaal (naar de eerste liftplaats en de grensovergang) gelopen. Het was een ontzettend leuke ervaring, iets wat we zeker meer willen gaan doen :) Na 5 uur wachten tot we in konden checken, en daarna nog 3 tot vertrek, twee vluchten van beide zo'n 4 uur kwamen we dan eindelijk aan in Kathmandu, Nepal!

De Sri Aurobindo Yoga Mandir Trust Ashram

Nepal We werden van het vliegveld opgehaald door twee jongens van de ashram. Het was een hysterische rit dwars door Kathmandu. We keken onze ogen uit! Alles rijdt hier dwars door elkaar! Van grote bussen, tot oude auto's, van koeien tot fietsen, voetgangers met kraampjes eten op wielen en 1000-den brommers!

Na een flinke rit kwamen we bij de ashram aan, waar we een klaslokaal van de school (het was even vakantie) toegewezen kregen als slaapkamer, omdat de guesthouse nog even vol zat. We waren allebei erg onder de indruk en erg moe, dus de eerste dag hebben we het rustig aan gedaan.
De ashram ligt tegen de bergen aan (we zitten hier in Kathmandu zoiezo al op 1350m). Ik kan wel uren vertellen over wat ze hier allemaal doen en hebben, maar dan ben ik morgen nog niet klaar, dus voor de achtergrond info kun je kijken op:www.auronepal.com

Op de ashram wonen ontzettend veel kinderen. De meeste van hen zijn weeskinderen, straatkinderen of kinderen wiens ouder(s) ze hier hebben achter gelaten, omdat ze geen geld hadden om voor ze te zorgen. Er zijn kinderen van verschillende leeftijden, van 3/4 tot 18
. De mensen op de ashram staan elke ochtend om half 5/ kwart voor 5 op, en wij nu dus ook! Elke ochtend van 5 tot 6 is er yoga, waar Mark erg fanatiek in is is, en wat ik ook erg leuk vind, maar helaas de afgelopen dagen heb moeten missen omdat ik ziek ben.
Er wordt erg hard gewerkt door de mensen en kinderen op de ashram en wij voelden onszelf af en toe best zwak! Meisjes van mijn lengte en veel smaller dan ik, sjouwen enorme manden en zakken op hun hoofd, en zelfs de kleine kinderen hebben meer uithoudingsvermogen dan wij! We moeten tegen onszelf blijven zeggen dat wij er niet mee zijn opgegroeid en dat het niet raar is dat wij deze dingen niet direct ook kunnen.

We helpen elke dag mee met de koeien, wat een heerlijk smerig karwei is, waar we allebei met volle teugen van genieten! We moeten voer maken, wat een heel proces is wat allemaal met de hand gebeurd, en zorgen dat de koeien elkaars voer niet opeten, wat nog een hele uitdaging is! Ook moeten de pasgeboren kalfjes natuurlijk erg veel geknuffeld worden (maar dat is een taak die wij onszelf hebben toegedeeld ;) )

Zondag is de school weer begonnen. Mark heeft 2 dagen engelse les gegeven aan kleine groepjes jongens, wat hij erg leuk vond. Ik werd zondag helaas ziek, hele erge last van mijn buik, waarschijnlijk een bacterie binnen gekregen, al is het eten hier ontzettend lekker en wordt het met zorg klaargemaakt, de kans blijft er altijd. Maar na twee dagen uitrusten, uitzieken, verzorgd worden door Mark en door onze yogalerares, die ook natuurgeneeskundige is en mij verschillende poedertjes liet eten, voel ik me al een heel stuk beter!

Onze dagen bestaan hier dus uit:
5.00-6.00 - Yoga

6.30 - Licht onbijt

9.00 - ‘Lunch' (rijst, curry, soep, chapatti)

10.00-13.20 - Helpen op school

13.30 - Lichte maaltijd/Snack

16.00- 18.00 - Helpen met de koeien

19.00 - Avondeten (rijst, curry, soep, chapatti)

20.00-21.00 - Meditatie, mantra's zingen, film kijken

Tussendoor doen we een beetje waar we zin in hebben. Mediteren, lezen (ze hebben hier een bibliotheek met (vooral spirituele) boeken, en vooral Mark verslind de ene na de andere ) muziek maken, meehelpen met sjouwen van zand, stenen, eten etc etc, spelen met de kinderen, en ga zo maar door.
Vandaag is het moederdag in Nepal, maar niet zoals het bij ons moederdag is. Hier draait het meer om DE moeder. Wat volgens mij een heilige dame was, er hangen hier ook overal foto's van haar. Er werd in het dorp iets verderop een festival gehouden, waar wij natuurlijk een kijkje zijn gaan nemen. Er waren ontzettend veel mensen, en we hadden met onze blonde koppies en blauwe ogen erg veel bekijks.

Toen we bij de tent waar een Guru bezig was een verhaal te vertellen helemaal achteraan stonden te kijken, werden we meteen naar voren gehaald, moesten het podium op, werden gezegend door de Guru en moesten op het podium plaatsnemen. Het verhaal verstonden we natuurlijk niet, maar er werd ook muziek gemaakt en gedanst, en er was ook een stukje theater!

Poeh ik zou nog wel UREN door kunnen gaan! Maar dan wordt het zo'n ellelang verhaal dat het ook niet meer leuk is om het te lezen :P Het belangrijkste voor jullie om te weten is denk ik dat het goed met ons gaat, dat we hier ontzettend gelukkig zijn, goed (en heel veel) te eten krijgen, we goed verzorg worden als we ziek zijn, ontzettend veel leren, en heel veel zin hebben om hier een paar maanden te blijven :) Nou dit was het voor nu, over een tijdje weer een nieuwe update!

Dikke kus&knuffels van ons!